Demis Roussos

     Kiedy pokazałam tego pulchnego cherubinka mojej Siostrzyczce usłyszałam tylko jęknięcie "o matko", a potem serdeczny śmiech, taki do rozpuku. Wspólnie ustaliłyśmy, że do anioła jak ulał pasuje ksywa Demis Roussos - nie tylko ze względu na figurę, ale też z powodu kapoty, której nie powstydziłby się prawdziwy Demis. 

     "Aniołka tego bardzo lubię, bo..." jest inny niż wszystkie, które do tej pory widziałam i przez to bardziej mój. Miał dostać jeszcze ozdobę na włosy, ale wieczorem padłam nieżywa. Nie wiem jak jest z Wami, mnie najbardziej wykańczają emocje. Mogę latać, sprzątać, załatwiać, pracować i daję radę, ale całą energię wysysają ze mnie negatywne emocje fundowane przez otoczenie, gdyż poniewóż iż, podobno za bardzo się wszystkim przejmuję. Może i tak... 

      No nic, dzień i tak był udany, a to dlatego, że spotkałam się z moją przyjaciółką Olą, o której już nie raz słyszałyście i nie raz usłyszycie :) Poplotkowałyśmy przy kawie (Olesia, z tych nerwów zapomniałam podziękować Ci za kawę... Następnym razem ja zapraszam ;), potem pokrążyłyśmy spokojnymi uliczkami tuż za Placem Grunwaldzkim i nim się spostrzegłyśmy minęła godzina 20.00 - czas wracać do domu. Z Olą czas zawsze mija za szybko i nigdy nie zdążę powiedzieć wszystkiego. Trudno, spróbuję znowu przy najbliższej okazji :D

     Nie wiem kiedy znowu się tu pojawię, ponieważ cały mój czas i energię pochłaniają w tej chwili sprawy zgoła różne od szycia, lepienia i robótek w ogóle. Marzy mi się co prawda szyta myszka, ale nie wiem kiedy znajdę czas, żeby to marzenie ziścić, choć mam cichutką nadzieję, że szybciej niż się spodziewam :) Tymczasem życzę Wam miłego dzionka i do zobaczenia!