Mój come back

     Dobre samopoczucie wraca mi szybciej niż się spodziewałam. Nie ma jak w domciu :) Już odwiedziłam kilka blogów, już pofastrygowałam przygotowane wcześniej świąteczne szycianki i teraz ubolewam, że nie poprosiłam o przestawienie maszyny na biurko, bo może coś bym pokombinowała, choćby jedno filcowe maleństwo, a tak nici z tego, bo dźwignąć nie dam rady z obawy żeby mi szwy nie popękały ;P. Przedostatni post z aniołkiem był nadzwyczaj zwięzły, ale byłam wtedy w wielkim stresie i nie umiałam wykrzesać z siebie choćby odrobiny entuzjazmu i radości życia. Teraz wracam do formy i nawet szary dzień nie pokrzyżuje mi szyków. Achhh, jak mi się chce działać :) 

    Ten tu aniołek w czerwonej sukience powstał bez mała rok temu i już raz zdążył przyozdobić moją choinkę. Jego rodzeństwo rozeszło się po świecie, ale tego nie oddam nikomu :) Jak widzicie na jego przykładzie po raz kolejny potwierdza się zasada, że korpulentne panie mają niezwykle zgrabne nóżki :D

      To na razie mykam do łózia, bo się nieco zasapałam z wysiłku, ale jutro... powrócę tuuuuuu! Miłego dnia!

PS. Jak to się jednak sprawdzają stare porzekadła... "Nigdy nie mów nigdy" - aniołek jednak powędrował w świat. Nic to, będę próbowała ulepić sobie podobnego pucusia.