Chciałaby dusza do raju

    Koszmarnie dziś zaspałam. Na szczęście należę do tych farciarzy, którzy mają pracę blisko domu, więc tylko szybko wciągnęłam na grzbiet moje ulubione reniferki i pognałam jak wiatr. Efekt był taki, że zdążyłam przed czasem :)

  Natomiast wczorajszy wieczór spędziłam w towarzystwie Laobeth. Wybrałyśmy się do "Pożegnania z Afryką" na kawkę i coś do kawki (tak tak, dieta już skończona ;). Jako dodatek do aromatyzowanej wiśniami kawy wybrałyśmy szarlotkę - jabłka pyszne, tylko od krojenia ciasta widelcem zrobiło nam się po sześć palców, takie było oporne. Ostatecznie się poddałam, bo nie chciałam nadwyrężyć także żuchwy. Mimo wszystko polecam - kawka pyszna, herbatka również, tylko mistrzami cukiernictwa nie są.

    Przy tych smakołykach zagadałyśmy się tak, że nie wiadomo kiedy  nadeszła noc i trzeba było zmykać do domu, ale koniecznie trzeba to któregoś dnia powtórzyć. A dziś fryzjer i nowa grzywka. Mam nadzieję, że wrocławskie korki nie zastopują mojego pędu po urodę ;P

    Zapodziałam gdzieś zdjęcia ostatnich aniołków, ale w zamian odkryłam zrobione niegdyś serduszka country ;)

   Przy okazji zdjęciowego remanentu przejrzałam wspomnienia ze spacerów i z wakacji. Na pierwszy rzut poszedł brzozowy lasek w sąsiedztwie mojego rodzinnego domu. Oj jak mi serce załkało z żalu za soczystą zielenią listowia, błękitem nieba i słonecznym blaskiem....

   A już żeby się kompletnie dobić dotarłam do zdjęć laguny Balos na Krecie. Ani przedtem ani potem nie byłam w piękniejszym miejscu... Chciałaby dusza do raju... Jednak nie ma się co roztkliwiać, trzeba się cieszyć tym co jest i brać przykład z Synka Laobeth, który widząc szarugę i strugi deszczu za oknem z zapałem zakrzyknął: "Jaki piękny dzień Mamo!"  I tego się trzymam - pięknie jest ;)

PS. Laobeth, miałaś rację co do tej kawy:  http://pl.wikipedia.org/wiki/Kopi_luwak 

Po stokroć FEEEE!!