Noski, noski Eskimoski i złośliwość rzeczy martwych

   Miałam nadzieję, że będę mogła dziś ogłosić wszem i wobec, że odzyskałam moc twórczą. I co? I nic! Moc co prawda wróciła i wzięłam się za szycie, ale cóż z tego! Wykroje gotowe, sfastrygowane, przeszywam kilka ściegów i ŁUP! Z dniem 17. stycznia moja maszyna odmówiła posługi. Nie wiem co się stało. Pokrętło po prawej stronie odpowiedzialne za operowanie mechanizmem igły i stopki porusza się opornie, nitka pod spodem splątała się w węzeł, z którym nawet Aleksander Macedoński miałby nie lada zgryz i nie wiem jak to naprawić. Zrodziło się we mnie podejrzenie, że filcowe kłaczki maczały w tym palce... Tymczasem nie pozostaje mi nic innego jak udać się do mojego maszynowego autorytetu, czyli do Mamy. "Masakla, plawie" - jak mawia mój Bratanek.

    A ponieważ w komentarzach do wczorajszego Szopęna pojawiło się kilka uwag odnośnie aniołkowych nosków, to pokażę Wam dziś anioła z nochalem, a właściwie z małym perkatym noskiem. Aniołek nie dość, że sam został wyposażony w zmysł powonienia, to jeszcze rozsiewa przyjemną  dla cudzych nosów woń cynamonu.

I jeszcze zbliżenie na kartoflany nochal:

Zostawiam Was z tym obrazem i biorę się za robotę. Miłego dnia!