Nieśmiały różany

     "Nadejszła wiekopomna chwila", a mianowicie zebrałam się w sobie i ogarnęłam dom po świętach. Wiem,  wiem, to już prawie dwa tygodnie, ale ostatnimi czasy mało bywam u siebie, a weekendu spędzonego w domowym zaciszu już nie pamiętam. Dopiero wczoraj szalone tempo ubiegłych tygodni nieco osłabło i mogłam się wziąć do roboty. Choćby się waliło i paliło ten weekend muszę spędzić w domu - w przeciwnym razie pęknę z wielkim hukiem i całe wczorajsze sprzątanie na nic ;) Nie chcę nigdzie jechać, natomiast bardzo, ale to bardzo chcę umyć okno w kuchni i lodówkę, zamontować wieszak w przedpokoju, zrobić spokojnie zakupy, a nie gnając na przełaj, bo wiecznie nie ma na to czasu, upiec chleb i może nawet ugotować coś smakowitego.  W tym tygodniu  zdecydowanie wolę gościć niż być goszczoną. Takie mam nieskomplikowane marzenia ;) I chcę iść do operetki na "Operę Smoczą". Résumé i muzyka z zajawki na stronie Capitolu zaintrygowały mnie do głębi, więc nie ma bata, muszę to zobaczyć, choćbym miała iść w pojedynkę ;) 

     Poza tym bez rewelacji. Robótki nadal leżą odłogiem, z tym że pochowałam wszelkie narzędzia do masy solnej, a na stole czekają tildowe książki z wykrojami. No i marzy mi się ten cieplutki komin, krzyżykowy bieżnik na komodę, podusie na francuską modłę... Powoli dopada mnie obawa, że coś dużo tych pomysłów i skończy się na tym, że zmęczy mnie już sam etap snucia planów :D Naprawdę czas zabrać się do pracy...

     Tymczasem kolejny anioł, perłowo-złoty, lekuchno zaróżowiony:

   I jeszcze zagadka. Wiecie dlaczego tak trudno dostrzec anioły? Bo najbardziej lubią pomagać z ukrycia, a przy tym do perfekcji opanowały sztukę kamuflażu. Prawie jak ja na zajęciach z tłumaczenia ustnego i mówienia* (<--taki przedmiot miałam na studiach:). Zresztą  same popatrzcie: 

* Na tłumaczeniu siadałam między szafą i wieszakiem. Bardzo rzadko prowadzący zajęcia Belg Xavier orientował się, że ktoś ukrył się za hałdą kurtek;

Na mówieniu zwyczajnie "się wścianiałam", jak określiła to moja przyjaciółka ze szkolnej ławy, bo zupełnie przypadkowo kolor mojej bluzy zlewał się w jedno z tłem ściany. I też działało. Hiszpan Jorge miał nie lada problem, żeby mnie z tej ściany wyłuskać do odpowiedzi...